
Siðareglur
Félagar í Skotveiðifélagi Íslands eru samþykkir eftirfarandi skilgreiningu á skotveiðum sem útilífsíþrótt:
Skotveiðimaður stundar veiði á villibráð sér til ánægju og heilsubótar. Hann virðir landslög og vegna byssunnar ber hann sérstaka ábyrgð gagnvart samborgurum sínum og lífríki landsins í heild. Þess vegna temur hann sér eftirfarandi siðareglur.
SKOTVEIÐIMAÐUR…
1. EYKUR STÖÐUGT ÞEKKINGU SÍNA Á SKOTVEIÐUM.
Hér er meðal annars átt við:
- Lög og reglur um veiðar, bráðina og lifnaðarhætti hennar.
- Útlit og útbreiðslu friðaðra fugla.
- Verndun veiðidýrastofna og skynsamlega nýtingu þeirra.
- Eiginleika veiðivopna og skotfæra og annmarka þeirra.
2. ÆFIR SKOTFIMI
Skotveiðimaður þarfnast stöðugrar æfingar hvort heldur hann ætlar að skjóta kyrrstæða bráð eða fugl á flugi.
- Nota skal hvert tækifæri til markæfinga, bæði á kyrrstæð mörk og leirdúfum.
- Leggja skal sérstaka áherslu á að þjálfa fjarlægðaskyn.
3. GÆTIR FYLLSTA ÖRYGGIS Í MEÐFERÐ SKOTVOPNA
- Ávallt skal meðhöndla skotvopn sem hlaðið væri.
– Beindu aldrei hlaupinu að neinum.
– Notaðu aldrei byssuna sem barefli eða göngustaf.
– Leggðu aldrei byssuna þannig að hún geti dottið.
– Geymdu byssu og skotfæri tryggilega.
- Byssu skal ekki hlaða fyrr en veiðimaður er reiðubúinn að skjóta. Taktu skotin úr byssunni þegar:
– þú ferð inn í bíl eða annað faratæki
– þú færir þig að ráði um set
– þú átt leið um hálku
– þú ferð yfir girðingar eða torleiði
– þú leggur byssuna frá þér
- Gengið skal úr skugga um að ekkert beri á þegar miðað er og skotið á bráðina.
– Gáðu að veiðifélögunum.
– Gættu þess að fólk, búpeningur og faratæki, hús eða önnur mannvirki séu ekki í hættu fyrir skotinu.
– Gættu þess að skotið getur hrokkið af grjóti, frosnum sverði eða vatnsfleti.
– Sé þess kostur, hagaðu svo til að bráðin beri í holt eða hæð, sem tekur geti við skotinu ef það stöðvast ekki í bráðinni.
- Veiðimaður losar ekki öryggi af byssu og skýtur ekki fyrr en hann hefur fullvissað sig um að skotmarkið sé það sem hann ætlar að skjóta á.
- Veiðimaður skal ekki snerta byssu ef hann er undir áhrifum áfengis eða annarra vímugjafa.
4. BEITIR EKKI VEIÐIAÐFERÐUM SEM VEITIR BRÁÐINNI ÓÞARFA KVÖLUM
- Skot á að deyða bráðina á augabragði. Til þess að komast hjá því að særa dýr skaltu gæta þess að:
– skjóta ekki af of löngu færi
– ekkert beri milli þín og bráðarinnar
– skjóta ekki nema yfirgnæfandi líkur séu að því að hitta vel
- Sært veiðidýr skal aflífa hið skjótasta. Finnist dýrið ekki á skotstað, skal einskis látið ófreistað að leita það uppi.
5. TELUR FJÖLDA VEIDDRA DÝRA EKKI MÆLIKVARÐA Á GÓÐAN VEIÐIMANN, EÐA VEL HEPPNAÐAN VEIÐIDAG
- Veiðimaður stærir sig ekki af feng sínum og keppir ekki við aðra um fjölda veiddra dýra.
- Þá er veiðidagur góður þegar hóflega er veitt, með talsverðri líkamlegri áreynslu, vakandi náttúruskyni og sært dýr liggur ekki eftir að kveldi.
6. FER VEL MEÐ VEIÐIBRÁÐ
- Farðu vel með feng þinn og spilltu honum ekki.
- Vandaðu aðgerð og tilreiðslu bráðar.
7. FÆRIR VEIÐIDAGBÆKUR AF KOSTGÆFNI OG TEKUR VIRKAN ÞÁTT Í VERNDUN VEIÐIDÝRA
- Færa ber veiðibækur og halda þeim til haga. Veiðiskýrslur eru þýðingarmikil gögn við rannsóknir á veiðidýrum.
- Veiðimaður ætti að leggja sitt af mörkum í baráttu gegn brotum á veiðilöggjöfinni.
8. ER GÓÐUR VEIÐIFÉLAGI
- Veiðimaður skýtur ekki þegar veiðifélagi hans á von á betra færi.
- Veiðimaður hjálpar veiðifélaga sínum að sækja feng og leita uppi særða bráð.
9. SÝNIR ÖÐRUM VEIÐIMÖNNUM HÁTTVÍSI
- Er fús að veita upplýsingar um veiðarnar, sem gætu orðið þeim að gagni.
- Hefur samráð við þá um nýtingu veiðisvæðisins.
10. VIRÐIR RÉTT LANDEIGANDA OG STENDUR VÖRÐ UM EIGIN RÉTT
- Veiðimaður leitar heimildar landeiganda til veiða og ráðfærir sig við hann.
- Veiðimaður fer með gát um ræktuð lönd, skemmir ekki girðingar og lokar hliðum á eftir sér.
11. SÝNIR ALMENNINGI TILLITSSEMI
Hafa ber í huga að margur er lítt hrifinn af skotveiðum og fellur illa að sjá dauð dýr.
- Veiddu því ekki nærri fjölförnum vegum eða í grennd við mannabústaði.
- Vertu vingjarnlegur við þá sem þú hittir í veiðiferðum.
- Forðastu að flytja feng þannig að til ama geti orðið fyrir aðra.
12. GENGUR VEL UM LANDIÐ
- Veiðimaður gerir greinarmun á bráð og öðrum dýrum þótt skjóta megi. Bráð er veidd, vargi er eytt, en önnur dýr látin í friði.
- Veiðimaður spillir hvergi landi. Þess gætir hann við akstur, í tjaldstað og við meðferð elds.
- Veiðimaður skilur ekki annað eftir sig en sporin sín.