Siðareglur

Félagar í Skotveiðifélagi Íslands eru samþykkir eftirfarandi skilgreiningu á skotveiðum sem útilífsíþrótt:

Skotveiðimaður stundar veiði á villibráð sér til ánægju og heilsubótar. Hann virðir landslög og vegna byssunnar ber hann sérstaka ábyrgð gagnvart samborgurum sínum og lífríki landsins í heild. Þess vegna temur hann sér eftirfarandi siðareglur.

SKOTVEIÐIMAÐUR…

1. EYKUR STÖÐUGT ÞEKKINGU SÍNA Á SKOTVEIÐUM.
Hér er meðal annars átt við:

• Lög og reglur um veiðar, bráðina og lifnaðarhætti hennar.
• Útlit og útbreiðslu friðaðra fugla.
• Verndun veiðidýrastofna og skynsamlega nýtingu þeirra.
• Eiginleika veiðivopna og skotfæra og annmarka þeirra.

2. ÆFIR SKOTFIMI
Skotveiðimaður þarfnast stöðugrar æfingar hvort heldur hann ætlar að skjóta kyrrstæða bráð eða fugl á flugi.

• Nota skal hvert tækifæri til markæfinga, bæði á kyrrstæð mörk og leirdúfum.
• Leggja skal sérstaka áherslu á að þjálfa fjarlægðaskyn.

3. GÆTIR FYLLSTA ÖRYGGIS Í MEÐFERÐ SKOTVOPNA

• Ávallt skal meðhöndla skotvopn sem hlaðið væri.

– Beindu aldrei hlaupinu að neinum.
– Notaðu aldrei byssuna sem barefli eða göngustaf.
– Leggðu aldrei byssuna þannig að hún geti dottið.
– Geymdu byssu og skotfæri tryggilega.

• Byssu skal ekki hlaða fyrr en veiðimaður er reiðubúinn að skjóta. Taktu skotin úr byssunni þegar:

– þú ferð inn í bíl eða annað faratæki
– þú færir þig að ráði um set
– þú átt leið um hálku
– þú ferð yfir girðingar eða torleiði
– þú leggur byssuna frá þér

• Gengið skal úr skugga um að ekkert beri á þegar miðað er og skotið á bráðina.

– Gáðu að veiðifélögunum.
– Gættu þess að fólk, búpeningur og faratæki, hús eða önnur mannvirki séu ekki í hættu fyrir skotinu.
– Gættu þess að skotið getur hrokkið af grjóti, frosnum sverði eða vatnsfleti.
– Sé þess kostur, hagaðu svo til að bráðin beri í holt eða hæð, sem tekur geti við skotinu ef það stöðvast ekki í bráðinni.

• Veiðimaður losar ekki öryggi af byssu og skýtur ekki fyrr en hann hefur fullvissað sig um að skotmarkið sé það sem hann ætlar að skjóta á.
• Veiðimaður skal ekki snerta byssu ef hann er undir áhrifum áfengis eða annarra vímugjafa.

4. BEITIR EKKI VEIÐIAÐFERÐUM SEM VEITIR BRÁÐINNI ÓÞARFA KVÖLUM

• Skot á að deyða bráðina á augabragði. Til þess að komast hjá því að særa dýr skaltu gæta þess að:

– skjóta ekki af of löngu færi
– ekkert beri milli þín og bráðarinnar
– skjóta ekki nema yfirgnæfandi líkur séu að því að hitta vel

• Sært veiðidýr skal aflífa hið skjótasta. Finnist dýrið ekki á skotstað, skal einskis látið ófreistað að leita það uppi.

5. TELUR FJÖLDA VEIDDRA DÝRA EKKI MÆLIKVARÐA Á GÓÐAN VEIÐIMANN, EÐA VEL HEPPNAÐAN VEIÐIDAG

• Veiðimaður stærir sig ekki af feng sínum og keppir ekki við aðra um fjölda veiddra dýra.
• Þá er veiðidagur góður þegar hóflega er veitt, með talsverðri líkamlegri áreynslu, vakandi náttúruskyni og sært dýr liggur ekki eftir að kveldi.

6. FER VEL MEÐ VEIÐIBRÁÐ

• Farðu vel með feng þinn og spilltu honum ekki.
• Vandaðu aðgerð og tilreiðslu bráðar.

7. FÆRIR VEIÐIDAGBÆKUR AF KOSTGÆFNI OG TEKUR VIRKAN ÞÁTT Í VERNDUN VEIÐIDÝRA

• Færa ber veiðibækur og halda þeim til haga. Veiðiskýrslur eru þýðingarmikil gögn við rannsóknir á veiðidýrum.
• Veiðimaður ætti að leggja sitt af mörkum í baráttu gegn brotum á veiðilöggjöfinni.

8. ER GÓÐUR VEIÐIFÉLAGI

• Veiðimaður skýtur ekki þegar veiðifélagi hans á von á betra færi.
• Veiðimaður hjálpar veiðifélaga sínum að sækja feng og leita uppi særða bráð.

9. SÝNIR ÖÐRUM VEIÐIMÖNNUM HÁTTVÍSI

• Er fús að veita upplýsingar um veiðarnar, sem gætu orðið þeim að gagni.
• Hefur samráð við þá um nýtingu veiðisvæðisins.

10. VIRÐIR RÉTT LANDEIGANDA OG STENDUR VÖRÐ UM EIGIN RÉTT

• Veiðimaður leitar heimildar landeiganda til veiða og ráðfærir sig við hann.
• Veiðimaður fer með gát um ræktuð lönd, skemmir ekki girðingar og lokar hliðum á eftir sér.

11. SÝNIR ALMENNINGI TILLITSSEMI
Hafa ber í huga að margur er lítt hrifinn af skotveiðum og fellur illa að sjá dauð dýr.

• Veiddu því ekki nærri fjölförnum vegum eða í grennd við mannabústaði.
• Vertu vingjarnlegur við þá sem þú hittir í veiðiferðum.
• Forðastu að flytja feng þannig að til ama geti orðið fyrir aðra.

12. GENGUR VEL UM LANDIÐ

• Veiðimaður gerir greinarmun á bráð og öðrum dýrum þótt skjóta megi. Bráð er veidd, vargi er eytt, en önnur dýr látin í friði.
• Veiðimaður spillir hvergi landi. Þess gætir hann við akstur, í tjaldstað og við meðferð elds.
• Veiðimaður skilur ekki annað eftir sig en sporin sín.